Costa Rica (Ilona!!)

Met hem verder gereisd naar Costa Rica. Dat was wel de onduidelijkste grensovergang ooit, maar als beloning namen mn medereizigers gelijk een Gallo Pinto (rijst met bonen) als ontbijt. Ik dus mooi niet! Na verschillende bussen en een poging tot liften, kwamen we na 11 uur in Santa Elena. Hier was een hostel gelukkig ook maar 5 dollar. Het ligt vrij hoog dus mn trui en lange broek konden sinds lange tijd weer eens uit mn tas gevist worden.
De volgende morgen gelijk met de Extremo Canopy tour mee. Dat was echt geweldig; hangend aan soms wel 400 m. lange en 150 m. hoge kabels vlieg je door en over het nevelwoud. De Tarzan swing (kijk uit voor je edele delen!) en het abseilen was ook erg stoer. 'S middags het St. Elena Cloudforest Reserve bekeken. Er waren verschillende wandelroutes waar je in totaal volgens het informatiebord wel 8 uur voor nodig had. Waarschijnlijk kruipend of achterstevoren in je rolstoel (want daar waren de paden groot genoeg voor), want wij deden er maar 2 uur over. We hadden daardoor wel genoeg tijd om eindelijk weer eens ons eigen potje (aardappelen en broccoli) te koken. En weer onze spullen te pakken, want de volgende dag doorkruisten we het land om naar de Caribische kust te gaan, naar het dorpje Cahuita. Daar waar de locals weer donker zijn en de rastas reggae draaien.
Maar echt veel was er niet te doen en het was ook nog eens kloteweer. Alleen in de regen playa negra bekeken en vroeg naar bed.
De tweede dag was echt een baaldag, vooral voor Andy; zijn jas was die nacht van de waslijn gejat, hij kwam er achter dat hij i.p.v. een ticket van San Jose Costa Rica een ticket van San Jose in de U.S. had gekocht, waardoor hij ook de NBA play-offs mist, de weersvoorspelling is hopeloos, op weg naar strand reed er een auto door een plas waardoor hij onder de modder zat, we wilden daar gaan surfen, maar de enige surfboardverhuur was dicht en op de weg terug kreeg hij een tak op zijn hoofd.
Toen gingen we maar naar het Nationaal Park, wat wel erg mooi/leuk was. En waar we naast veel palmbomen ook nog een aapje zagen dat net uit de zee kwam lopen. Dat was voorlopig ook het einde van Costa Rica.